معماری و طراحی داخلی موزه گوگنهایم

موزه گوگنهایم در فاصله سال های ۱۹۴۳ و سال ۱۹۵۹ در نیویورک طراحی و ساخته شد. این پروژه تقریباً ۶ سال و پس از در گذشت فرانک به بهره برداری رسید و از لحاظ زمان ساخت  یکی از طولانی ترین پروژه های او می باشد. در واقع این پروژه آخرین پروژه عظیم طراحی شده توسط معمار معروف، فرانک لوید رایت میباشد.

این موزه یکی از مشهور ترین پروژه های فرانک لوید رایت است.

طراحی این پروژه بر خلاف شبکه بندی مستطیلی شکل و خطی شهر ،از فرم منحنی استفاده  کرده‌ اند که فرم مورد علاقه بازدید کنندگان آثار هنری و دوستداران هنر و همچنین عابران پیاده است.

جزییات معماری موزه گوگنهایم

برای طراحی‌ نمای مدرن این استوانه سفید رنگ در نظر گرفته شده است که به وسیله بتن تحکیم شده ساخته و به سمت آسمان تاب میخورد. علاوه بر آن  منحنی های دراماتیک در نظر گرفته شده در نما توجه افراد را به خود جلب می کند.

در مورد طراحی داخلی این پروژه تعریف فضایی بزرگ با یک سطح کف یکپارچه و دنبال دار در نظر  گرفته شده است و قطعاً کانسپت فرانک لوید رایت در طراحی این پروژه عظیم ، موفق عمل کرده است.

وقتی که یک بازدید کننده وارد ساختمان میشود با یک آتریوم عظیم در ابتدای ورودی مواجه می‌شود که با ارتفاعی حدود ۲۸ متر منتهی به یک گنبد بزرگ شیشه ای می ‌شود. در اطراف فضای این آتریوم یک رامپ طراحی شده است که در شش طبقه بالا به صورت پیچ دار طراحی شده به سمت بالا آمده است که طولی  بیش از ۴۰۰ متر دارد.

طراحی این رمپ باعث شده است که طبقات به درون  همدیگر امتداد یافته و از یکدیگر با مرز مشخصی تفکیک نشوند. علاوه بر آن مسیری را ایجاد کرده است که بازدید کنندگان که به آنجا مراجعه می کنند با حرکت در امتداد آن بتوانند به راحتی آثار هنری نصب شده بر روی دیوارهای موزه را تماشا کنند در عین حال که در حال عبور از مسیری هستند که رو به آسمان طراحی شده است.

طراحی  موزه گوگنهایم با استفاده از یک رمپ دنباله دار به جای طراحی از طبقات تفکیک شده باعث می شود که در بین افراد در طبقات مختلف تعامل ایجاد شده و علاوه بر آن طراحی مقطع بنا را به صورت چشمگیری زیبا کرده است.

اگرچه طراحی داخلی این موزه بصورت غیر قابل انکار و چشمگیر می باشد و طراحی نمای ساختمان این موزه به شکل یک المان یادمانی می باشد اما باید گفت که از لحاظ عملکردی این بنا خیلی موفق نمی باشد در اصل دیوارهای منحنی در طراحی داخلی به نحوی طراحی شده اند که آثار هنری را با زاویه کمی عقب به نمایش بگذارند درست مثل نحوه قرار گیری یک اثر هنری بر روی سه پایه .این طرح چندان موفقیت ‌آمیز نبوده و به دلیل انحنای دیوارها نقاشی ها بر روی  آنها بسیار سخت صورت می گرفت تا جایی که این امر باعث شد که قبل از افتتاح موزه ۲۱  هنرمند نسبت به نحوه نمایش آثارشان در چنین فضایی نامه ای امضا کرده و اعتراض کنند.

همچنین بسیاری از منتقدان نسبت به این موضوع مباحثی را مطرح کردند از جمله این که ظاهر این موزه خود با آثار هنری که در آن قرار دارد در رقابت است !

علاوه بر آن فرانک لوید رایت با مسئولین شهر منهتن بر سر مسائل سازه ای به مشکل خوردند به عنوان مثال آن ها  می ‌گفتند گنبد شیشه ای باید کوچکتر طراحی شود تا در داخل منحنی های بتونی قرار گرفته تا به وسیله آنها محاط گردد.

یک بخش الحاقی توسط شرکت معماری   Gwathmey   siegel & Associates architects     در سال ۱۹۹۲ برای این موزه طراحی کرد که البته خود فرانک نیز در آن زمان ساخت  اتود هایی برای آن زده بود در واقع این شرکت معماری ابتدا به بررسی اسکچ های اصلی فرانک پرداخته و با استفاده از ایده های فرانک  به طراحی یک ساختمان ده طبقه پرداختند که  دارای  جداره‌ های تخت بوده و به نسبت برای نمایش نقاشی و آثار هنری مناسبتر بود.

بنای این موزه استوانه ای می باشد و رمپی مارپیچ از زمین تا بالای آن طراحی شده است، بخش اصلی یعنی گالری و فضای خدماتی با قرارگیری در دو حجم از همدیگر جدا شده و همین این امر باعث ایجاد تعادل بصری شده است.

بین سال‌ های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸ طراحی داخلی این موزه بازسازی شد و برای این امر از روی سطح اصلی نمای این موزه ۱۱ لایه برداشته شد که در سیر آن ترک‌ های در نما  به واسطه تغییرات آب و هوایی ایجاد شد. این لایه برداری از نما باعث شد که در جهت انتخاب متریال های مناسب برای بازسازی پروژه و همچنین نمای خارجی آن تحقیقات گسترده ای صورت گیرد.

باید به این موضوع نیز اشاره کرد که با وجود نظرات منتقدان نسبت به طراحی و ساخت این بنا هیچ شکی وجود ندارد که طراحی فرانک برای این موزه در فضا،  آزادی ایجاد کرده است که البته منحصر  به سبک و سیاق  طراحی‌ های فرانک می‌باشد.

 جالب است بدانید که رایت برای این پروژه حدود ۷۰۰ طرح دستی و ۶ مجموعه شیت  آماده کرده بود تا در نهایت تصور و ایده خود را به یک بنای مجسمه گونه شگفت انگیز به نمایش گذاشت.

در واقع می‌توان گفت که این موزه  یکی از زیباترین اثر معماری سبک بین المللی به وسیله سازمان فضایی منحصر به فرد خود است.

در بیرون بنا فرم تندیس گرا با ظاهری کاملا ساده و به دور از تزییناتی که دارد الگوی فضایی درون را به نمایش می ‌گذارد و چشم اندازی متفاوت میان ساختمان ‌های مکعب مستطیل این شهر ایجاد می نماید