اتاق پذیرایی دارای مساحت حدودی ۱۲۲ متر می باشد. از شب بند پنجره ها نور طبیعی وارد فضای اتاق می شود ارتفاع سقف این آپارتمان کوتاه بوده و حدود آن ۲.۴۴ متر میباشد. او برای نمایش کوتاهی سقف تاکید کرده بود و به همین خاطر آن را با لایه ضخیمی از سیمان پوشانده بود ٬ رگه های زرد تیره و خاکستری مایل به رنگ آبی و رنگ قرمز آجری در سقف به چشم می خورد.
در راهرویی که برای دسترسی به اتاق خواب ها طراحی شده است یکی از کارهای چوبی کارلو اسکارپا را قرار داده اند. در اولین نگاه به نظر می آید که تعدادی کمد لباس پیش روی ما است اما در واقع این کمدها راه پله های مارپیچی می باشد که به تراس پشت بام متصل است.
در خارج از ایتالیا نیز این هنرمند آثاری ماندگار از خود به جای گذاشته است . یک سال بعد از اتمام بازسازی کاسا اسکاتورینا او یک پیشنهاد از سا وینا زنتر همسر سابق یکی از شاگردان او به نام انجلو ماسی پری را پذیزفت و بر عهده گرفت. پسر بزرگ زنتر به نام ادواردو در حال حاضر از این ویلا نگهداری میکند.
این بنا در یک زمینی مشرف به رودخانه زوریخ طراحی و ساخته شده است و دارای مساحت ۱۸۳۰ متر مربعی میباشد.
در اصل این بنا خانه ای دوطبقه روستایی به سبک ایتالیایی سال ۱۹۱۴ طراحی شده بود ٬مقررات و قوانین دست و پا گیر منطقه آن اجازه نمی‌داد که تغییری در تناسبات کلی خانه ایجاد گردد اما باید به این موضوع اشاره کرد که تجربه در بازسازی و مرمت اسکارپا به او آموخته بود که چگونه از پس قوانین و مقررات براید.
طراحی نما خانه شباهتی با نماهای ساختمان‌های قدیمی نداشته و فرم قدیمی کاملا مستطیل شکلی ندارد.
در دیوارهای طبقه اول از رو کاری گچ به رنگ صورتی ملایم و برای طبقه دوم از چوب سخته ساج مالاکا استفاده کرده اند. این ویلا بر روی پی بتنی طراحی شده است که نواری از کاشی های شیشه ای مانند روبان بر دور بتن پیچیده شده‌اند و یک رشته از آنها در جلوی ویلا به جهت بالا رفته و به چاله آسانسور ظاهری زیباتر بخشیده است آسانسوری که در نمای ساختمان در نظر گرفته شده است آن را به دو قسمت تقسیم کرده است.
با وجود تمام تضاد ها در مواد و مصالح استفاده شده برای طراحی این ویلا٬ بنا دارای یک ریتم دلنشینی مانند نوای موسیقی است .
به دلیل قوانین و مقررات آن زمان او نمی توانست در ابعاد و اندازه های ویلا تغییرات ایجاد نمایند به همین دلیل برای طبقات بالایی به شکل مستطیل های کوچک فضاهایی را در نظر گرفت به گونه ای که اگر در یک زاویه خاص ایستاده و ساختمان را تماشا کنید شبیه به یک کشتی است.
در طراحی داخلی برای پوشش کف فضای پذیرایی از الگوی بی قاعده و قانون با استفاده از تخته های چوب قهوه ای تیره ونگه و چوب مانزورینای زرد رنگ با حاشیه سنگی رنگ خاکستری در نظر گرفتته اند.
برای نمای گچی سقف رنگ بژ را در نظر گرفته اند و از چند چراغ دیوارکوب در قسمتهای مختلف برای تابش نور مصنوعی بر روی تابلوهای آویزان استفاده کرده است.
کارلو اسکارپا و دستیار او در سال ۱۰۶۸ در در تیرول جنوبی به سفارش جیانی و لااورا تابارلی یک ویلا طراحی کردند.
طراحی این ویلا به گونه ای باشد که یک طبقه بر روی سه پلان مستطیل شکل قرار داده شده بود که مانند سه پله متناوب رو به پایین تپه بوده و بر رشته کوه های دولیمت مشرف بود.
این ویلا دارای مساحت ۱۰۳۷ متری میباشد و در طراحی نمای مدرن آن از بتن ضخیم و ضمختی استفاده کرده اند تا در برابر زمستان های طولانی و سخت آلپ بتواند دوام بیاورد.
برای طراحی نما از ترکیب پودر آجر و سنگ آهک در نمای بتنی استفاده کرده اند در ظاهر رنگ های سفید یخی و گلبهی سیر ایجاد می کند .
برای طراحی ورودی ویلا و باغ از رنگ های زرد٬ آبی و قرمز استفاده کرده اند اما در دکوراسیون داخلی بنا از طیف متنوعی از رنگ ها به کار گرفتند.
این معمار و هنرمند معروف عصر خود و همچنین دنیای ذهنی اش را در آثاری که از خود به جا گذاشته است جاودانه و همیشه گی کرده است.مالکان این آثار هر کدام بخشی از هویت خود را به آن بخشیده و در آخر آنچه که از این ویلاها به جا مانده لایه های مختلفی از فرهنگ و تاریخ می باشد که بر این یادگارها نقش بسته اند.