مارسل بروئر و ابداعات او در طراحی

مارسل بروئر تعهد خود را برای فرم های تازه و سبکی ( بی وزنی ) در تحقیقاتش ابتدا در مبلمان نشان داد. آغاز این جستجو در سال های دانشجویی او در باهاوس  و وایمار شروع شد .و حتی با این وجود که استاد کارگاههای مبلمان شده بود این کار را ادامه داد.

طراحی صندلی های تاشو برای سالن های اجتماعات مدارس که به اندازه فضای موجود انعطاف پذیر بود و طراحی پوستر مجله مدرسه که روی آن کلمه باهاوس فیلم نوشته شده بود از کارهای مارسل بروئر است و از دیگر کارهای او نمونه فیلمی تایم لپسی از اکتشافات پنج ساله مدرسه باهاس در مورد طراحی و معماری می باشد.

 در ادامه مطالبی را به اختصار خواهیم گفت که خود بروئر آنرا heavy lightness نامید.

• سبکی در طراحی

سبکی وزنی بی حد و مرز مفهومی بود که در فیلم باهاوس مورد بررسی قرار گرفت. نوع بشر از زندگی با تخت های نمادین و مبل و مبلمان بزرگ و تاج و تخت چوبی به  نشستن روی صندلی هایی رسید که سبک ترین حالت ممکن را داشت و این ها در این فیلم مشهود بود وی در سال ۱۹۲۰ و زمانی که ۱۸ سال داشت به باهاوس رفت ، از طراحی گرایش های فولکلور در طول سال های فعالیتش آهسته آهسته به یک حال گرا و گاهی اوقات به یک آینده گرا تبدیل شد .

در طراحی صندلی که او طراحی و ساخته بود و به شهرت نیز رسید  در سال ۱۹۲۶ از لوله های فولادی کمک گرفت و به جای اینکه آنها را چکش کاری کند با خم کردن فرم آنها را تنظیم می کرد .

به جای اینکه نشیمن این صندلی ها روی پایه محکم ای قرار بگیرد استواری آن بر روی بخش چرمی که بر فضای خالی قاب صندلی قرار گرفته بود دیده می شد .

بدنه صندلی که ساختار خطی شکلی داشت و جای تقریباً زیادی را می گرفت با این حال یکی از راحت ‌ترین صندلی‌های موجود بود و همچنان می شد که به راحتی جابجا شود  و در دکوراسیون داخلی بسیاری از فضا ها از آن استفاده می شد.

• فعالیت روی پروژه بی‌وزنی

پیشرفت در این راه کار دشواری بود تا سال ۱۹۶۰ بروئر قادر نبود و نتوانست که در طراحی های صندلی ها پیستون های هیدرولیک را جا بیندازد .

در این سال ها بود که دچار مشکلات حقوقی در مورد ابداع شد چون ابداع صندلی های لوله فولادی او مورد مواخذه قرار گرفته بود و به همین دلیل مشکلات مالی هم به آن اضافه شد ولی با این حال برای دستیابی به پروژه مبلمان سبک به کار خود ادامه داد .

زیبایی شناسی بعد از مهاجرت به شهر برلین  درسال ۱۹۲۸ وی  را از پروژه مبلمان به معماری سوق داد ، ولی در این حدود به فضا و طراحی داخلی محدود ماند .

سنت ساخت در این سال ها در باهاوس خوب بود .

ساخت نسخه های جدید از اشیاء قدیمی سنتی بود که بروئر بر آن تمرکز داشت .

آموزش های مبدعانه در درک بصری که حاصل اکتشاف ویژگی های مواد و شیوه تفکری بود که در باوهاس به وجود آمده بود .

محاسبات ریاضی که به عنوان عنصر سوم وارد این ماجرا شده بود مفهومی بود که بروئر برای اولین بار در کارخانه هوافضای جانکر با آن در شهردسا  روبروشد . از تاثیراتی که او از این کارخانه  برداشته استفاده از آلومینیوم در طراحی مبلمان هاست .

دلیل پیشرفت بروئر در این سال ها، مهاجرت  او از زوریخ به بوداپست و از لندن به کمبریچ است. در سالهایی که در آلمان هیتلر قدرتمند تر می شد این معمار بزرگ یهودی مجارستانی به دنبال هنر و شغل از کشوری به کشور دیگر مهاجرت می کرد .

زمانی که در هاروارد درسال ۱۹۳۸ ساکن شد یک شرکت دکوراسیون و معماری مشترک کوچک راه اندازی کرد کار اصلی این شرکت و شریک او والتر گروپیوس که در با هاست استاد عبور ساختن خانه های چوبی سبک بود وقتی بعد از ده سال یک مدل از خانه هایش را در موزه هنر مدرن در معرض دید همگان گذاشت شرایط شرکت او و والتر گروپیوس دگرگون گشت  ، سپس در پاریس در مقر یونسکو کارهای خود را به نمایش گذاشت .

 این امر باعث شد تا بیش از پیش معروف شود و اوج دوران کاری او در سال ۱۹۶۰ برمی‌گردد .

زمانی که به نیویورک منتقل شد معروف ترین اثر بروئر در ایالات متحده آمریکا موزه آمریکایی ویتنی Whitney Museum of American Art به نمایش عموم گذاشت  که در سال ۱۹۶۴ رسانه ها دژی برای هنر را برای او نامگذاری کردند  .

صرف نظر از تغییراتی که آثار بروئر در اروپا و آمریکا داشته ( تغییر در طراحی ها از حالت بی وزنی و سبک  به طراحی های دژ فرم) تجربه اندوزی او روی مواد و کنکاش در مورد کم وزنی و سبکی در معماری بود.